02 okt Veerkracht

De hele week voel ik me verdrietig, eenzaam en wiebelig. De Coronamaatregelen beheersen ook mijn leven. Er is veel werk afgezegd en trajecten worden on hold gezet of afgebroken. Ik zit ik thuis, net als in maart. En voel me rot.

Dinsdag gaf ik mezelf een ‘rouwdagje’; even tijd nemen om de nieuwe situatie te aanvaarden. (Ik had toch ineens een vrije dag omdat een klus niet meer door kon gaan.) Inmiddels zijn we een paar dagen verder, maar ik rouw nog steeds van binnen. Ik voel me zielig, eenzaam en ben jaloers op mensen met werk. Terwijl er echt nog wel een aantal dingen doorgang kunnen vinden, desnoods online, mijn dierbaren en ik gezond zijn en ik vooralsnog geen geldzorgen heb. Ik hoor mezelf tegen iedereen die het horen wil klagen over mijn situatie. Waar is mijn veerkracht gebleven?! Blijf ik met zelfmedelijden klagen hoe naar het allemaal is?

Dan zegt een collega droog: “Jij hebt toch een boek over veerkracht geschreven? Misschien moet je het zelf ook effe lezen.” Auw, hij heeft gelijk. Zijn opmerking zet me in ieder geval op een ander spoor. Goed, werk aan de winkel dus. Niet voor anderen, maar werken aan de training van mijn verdraagspier.

Dat begint met accepteren hoe ik me voel, zonder ertegen te vechten. Bij mij helpt het om op mijn yogamat te klimmen en te voelen wat er te voelen valt. Niet om me beter te voelen, maar om het vechten te stoppen.

Aan het eind van mijn meditatie/yogasessie ga ik bij mezelf na wat deze dag, ondanks dat mijn werk weggevallen is, zinvol kan maken. Als ik vanavond met voldoening in mijn bedje stap, wat is er dan gebeurd? Voor mij is het antwoord: Dan ben ik letterlijk en figuurlijk in beweging gekomen. De ervaring leert dat er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen als ik uit mijn hol kruip. Dus ik ga een wandeling maken. Het blijkt best lekker herfstweer en ik voel een andere energie, in ieder geval lichter.

Vervolgens klim ik achter mijn beeldscherm en tik deze woorden, in de hoop dat anderen hier herkennen in vinden. Of troost. Gedeelde smart is halve smart nietwaar? Langzaam komt mijn veerkracht terug. Want we vallen allemaal weleens. Maar het gaat erom of we de kracht vinden om weer op te staan. En elke dag kunnen we opnieuw beginnen!